پیرزنی 90 ساله که صورتش زرد و مانند سفره کهنه پر چین و چروک بود. دندانهایش ریخته بود قدش مانند کمان خمیده و حواسش از کار افتاده، اما با این سستی و پیری میل به شوهر و شهوت در دل

داشت. و به شکار شوهر علاقه فراوان داشت. همسایه‌ها او را به عروسی دعوت کردند. پیرزن، جلو آیینه رفت تا صورت خود را آرایش کند، سرخاب بر رویش می‌‌مالید اما از بس صورتش چین و چروک داشت،

 

برچسب‌ها: پیرزن و آرایش صورت, دفتر ششم, داستانهای مثنوی معنوی
ادامه مطلب