ملا در جوابش گفت : بله ، زمانی که جوان بودم به فکر ازدواج افتادم… 

دوستش دوباره پرسید : خب ، چی شد ؟ 

پیوند داده و چشم به راه دریافت سهمیه است!

هوا سرد است!
به روى بینى ‏ام از سقف منزل مى‏ چکد باران،

کرده به خیال اینکه مشکل حل می​شود اما گویا بعد از 21 سال همچنان مشکلات با همان سروشکل و تغییرات جزئی در کشور وجود دارد!

وصیت نامه منتشر نشده بزبز قندی۱ !!!

دوست داشتم قبل از رفتنم چندتا نکته و اندرز برای شما داشته باشم، هرچند که می دانم نسل امروز نسبت به هرگونه پند و نصیحتی آلرژی دارد و زود فیوز می پراند. اما خب با تحمل کردن این چند خط، جانتان که بالا نمی آید، ناسلامتی من دارم می میرم. پس خوب و با دقت گوش بدهید:

… شنگول جان! تو برادر بزرگتر آن دوتای دیگر هستی، پس مراقبشان باش، مرسی. دفعه قبل که آقا گرگه وارد خانه شده بود و تو و منگول را قورت داده بود، من رسیدم و شکمش را پاره کردم و آزادتان کردم. اما از این به بعد

من دیگر نیستم. اون قدیم مدیم ها قصه اینجوری بود که آقا گرگه اول صدایش را نازک می کرد و در می زد، شما

همه چیزت مفتی است
کاش من جای تو بودم ای کاش

چاره‌اي نبود براي مبارزه با اژدهاي دهشتناک تورم، مي‌بايست راهي سفر سختي شد! انگار از لابه‌لاي صفحات شاهنامه عبور مي‌کردم، برق سنان، چکاچک گرز و شمشير...

اوه خداي من بالاخره پيدايش کردم! دق البابي کردم، که خودش آمد دم در، گفتم:
- آتيش بزن آن پر سيمرغ رو که دنيا نفس کش مي‌خواهد، که رستم مي‌خواهد!؟

- مال کدوم قرني عمو؟! رخش قبل خان دوم، جي‌پي‌اس نصب کرد! الان با گوشيم ردشو مي‌زنم! صبر کن

شب یلدا کـــه رفتم ســــوی خـانه گرفتـــــــم پرتقـــــــــــــال و هندوانه

خیـــــار و سیب و شیرینی و آجیل دوتـــــا جعبه انــــــــــــــار دانه دانه

گـــــــز و خربوزه و پشمک که دارم ز هــــــــر یک خاطراتی جــــــاودانه

من عرب الوطن پرست به شیخ العزیز، والأرباب المحبوب والشنگول المنگول، شیخ اوباما… أنت ناجی العالم استکبارین!

هذا نامة المحرمانه فی نزد شما.. نحن درخواستون من شما تا محافظون از هذا نامة المهم، بمانند جانتان.

نحن العاشقون به جزایر ایران، و نداریم خواب فی شب و لا خواب فی الیوم….. فی الشب، می بینیم رؤیاهای جمیل در خواب که فی الجزایر باحال ایران، علی الکرسی القدرت، لم داده ایم و فی الحال الکشیدن القلیانی

هستیم….. و سمع می نماییم نوای شنگول نانسی عجرم را…. آخ که دلمون کمثل الگنجشک می زند برای به به

خاطر ظالم‌بلاها را مشوش می‌کنم

مى‏ رود از هر طرف رقصان و با لنگر گدا!
از دو سویت مى‏ رود، این‏ ور گدا، آن ور گدا!

گر دهى کمتر ز ده تومان حسابت مى ‏رسد
مى ‏کند گردن کلفتى، مى‏ کشد خنجر گدا!

ولی از بخت بد، در زندگی چون برق، خاموشم

برچسب‌ها: طنز, شعر, گل آقا, ادبیات وشعر وطنز
ادامه مطلب

در کتاب درسی‌ات هم دیده‌ای

دوستان ملا گفتند: ملا اگر بتوانی یک شب تا صبح بدون آنکه از آتشی استفاده کنی در آن تپه بمانی ما یکسور به تو می دهیم و گرنه توباید یک مهمانی مفصل به همه ما بدهی... 

ملا قبول کرد، شب در آنجا رفت وتا صبح به خود پیچید و سرما را تحمل کرد و صبح که آمد گفت: من برنده شدم و باید به من سور دهید.

************

ملانصرالدين به يكي از دوستانش گفت: خبر داري فلاني مرده؟
دوستش گفت: "نه! علت مرگش چه بود؟"

ملا گفت: "علت زنده بودن آن بيچاره معلوم نبود چه رسد به علت مرگش!"

روزى، روزگارى در ولایت غربت، مردم براى شتر خیلى ارزش و احترام قائل بودند و مى گفتند هیچ کس حق ندارد به شتر، حرفى نازک تر از گل بگوید. آنها معتقد بودند که آه شتر، گیرا است و هر کسى را که شتر نفرین کند، پیسى و برص و قولنج و درد لاعلاج مى گیرد.

در یک همچین عصر و زمانه اى، در ولایت غربت یک مردى بود به نام «مش کرم» و این مش کرم از مال دنیا فقط

یک شتر داشت که از قضاى روزگار خیلى هم به او علاقه مند بود. مش کرم روزها مى رفت روى زمین مردم کار مى کرد و تنگ غروب که حقوقش را مى گرفت، مى رفت در بازار و از براى خودش یک قرص نان و یک کاسه

نمي تواند رزق و روزي خانواده اش را تأمين كند.كار غريبي مي كرد. صبح ها پا مي شد و مي رفت كنار يك بركه اي